هدف ما از این تحقیق میزان شایستگیهای کانونی در بین دانشجویان بوده است. با بررسی موضوع و مصاحبه با مدیران واحدهای صنعتی‘ فهرستی از ویژگیهایی که باید دانشجویان آموزشی عالی در همه رشته ها دارا باشند‘ به عنوان «شایستگیهای کانونی» تعیین شد. این تحقیق از نظر روش شناسی از نوع پیمایش بوده و برای جمع داده های آن از تکنیک پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری آن دانشجویان سال آخر رشته های فنی و مهندسی و علوم انسانی دانشگاهای صنعتی شریف‘ تهران و مازندران در سال 1379 بوده اند و در نمونه گیری از روش طبقه بندی متناسب استفاده و حجم نمونه با فرمول کوکران محاسبه شده است. پس از نمونه گیری و جمع آوری اطلاعات‘ میزان تسلط دانشجویان بر هر یک از شایستگیهای کانونی‘ بر حسب نمره های کسب شده‘ تعیین شده است. در زمینه هر شایستگی‘ نمره های دانشجویان بر حسب متغیر جنس‘ سن‘ نوع دیپلم تحصیلی‘ نوع رشته تحصیلی در دانشگاه‘ معدل تحصیلی‘ اشتغال یا عدم اشتغال در دوران تحصیل‘ نوع اشتغال‘ طبقه اجتماعی و محل تحصیل مورد مقایسه قرار گرفته و تفاوتهای معنارا نمره های شایستگیها در زمینه هر متغیر مشخص شده است. مهمترین متغیرهایی که سبب تفاوت معنادار در میزان شایستگیهای دانشجویان شده اند‘ معلوم شده است. در نهایت میزان شایستگیهای دانشجویان سه دانشگاه ایران ارزیابی شده است.
)