این مقاله کوششی برای ارائه تبیین قشربندی اجتماعی و اثبات تجربی آ، در ایران است در این مقاله ضمن نقد برخی از اصول نظریه کارکردگرایی دیویس و مور به مفهوم سازی جدیدی از تبیین قشربندی اجتماعی می پردازیم ادعای ما این است که از زمان انتشار اولین مقاله دیویس و مور در سال 1945 میلادی تا کنون این کوشش نظری صرفا در سطح تاملات نظری باقی مانده است در حالیکه قشربندی اجتماعی کماکان موضوع اصلی شکل گیری اجتماعات انسانی از یک سو و مشغله فکری جامعه شناسان از سوی دیگری بوده است ما در این مقاله نشان می دهیم که کوشش دیویس و مور باید مجددا مورد توجه قرار گیرد تا تبیین قشربندی اجتماعی در جوامع معاصر با آنها پیوند یابد اما کوشش ما ضمن هموار ساختن نقص های نظریه دیویس و مور یک امتیاز دگیر هم خواهد داشت و آن عبارت است از اینکه ما یک مدل تجربی اثبات تجری را ارائه خواهیم کرد که قابل بکارگیری در سایر جوامع خواهد بود
)