کارل پویر فیلسوف اتریشی الاصل مقیم انگلیس آنچه را که با عنوان منطق موقعیت یا تحلیل موقعیت معرفی کرده به منزله ابزاری روشن شناسانه متدولوژیک برای علوم اجتماعی و انسانی در نظر گرفته است . هر چند این متدولوزی با اقبالل شمار زیادی از محققان همراه بوده اما نحوه معرفی این رهیافت از جانب پوپر گذشته از تغییراتی که طی سالها و درجریان تحریر های مختلف در آن واقعشده با ایجاز و اختصاری همراه بوده است که در مواردی مخل فهم دقیق می شود وبعضا نوعی توهم ناسازگاری درونی را با برخی دیگر از آراء این فیلسوف به وجود می آورد
در مقاله ذیل ضمن معرفی نقادانه رهیافت پوپر و اشاره به کاستیهای احتمالی آن کوشش می شود تا قرائت سازگاری از مدل منطق موقعیت یا تحلیل موقعیت به عنوان مدل تبیین کننده مناسب برای فهم متاملانه در حوزه علوم اجتماعی و انسانی ارائه شود این مدل بر مفاهیمی همچون موقعیت و شرایط نهاد ها و برساخته های اجتماعی حیث التفاتی کنش و عمل عقلانیت معنا و نقش ظرف و زمینه در فهم امور رویداد ها و متون تاکید می کند
به اعتبار نقشی که مدل تحلیل موقعیت یا منطق موقعیت در وحدت بخشی میان رهیافتهای تبیین کننده مختلف از جمله مدلهای علی مدلهای متکی به تعمیمهای قانون مانند تبییهانی متکی به نقش شخصیت و تفسیر های متکی به متن (هرمنیوتیک) بازی می کند مدلی فراگیر و کار امد است که در قیاس با برخی از مدلهای علوم ا جتماعی و انسانی از این مزیت مضاعف برخوردار است که یافتهها و دعاوی اش عینی و نقد پذیر و متعلق به حیطه عمومی هستند
)