این مقاله با استفاده از داده های سرشماری سالهای 55-65 و75 ارتباط بین برخی از عوامل اقتصادی اجتماعی و جمعیتی و مشارکت زنان در نیروی کار را به تفکیک استانها بررسی می کند میزان مشارکت زنان در نیروی کار در ایران در فاصله سالهای 75-55 کاهش یافته است اما طی سالهای 75-65 روند صعودی داشته است از نظر استانی بالاترین میزانهای فعالیت به استانهای گیلان یزد وچهارمحال و بختیاری و پایین ترین میزانهای فعالیت به استانهای ایلام کهگیلویه و بویر احمد و هرمزگان تعلق داشته اند نتایج فوق تقریبا درتمامی سرشماریها با اندکی تفاوت وجود داشته است کاهش شدید مشارکت در گروههای سنتی 14-10،19-15 و 24-20 به تغییر در الگوی سنی مشارکت منجر شده است بالا بودن میزان فعالیت زنان تقریبا با کاهش میزان تحصیلات کاهش باروری افزایش سن ازدواج و افزایش نسبت شاغلین در بخش صنعت همراه بوده است اما میزان این تغییرات در استانهای کشور متفاوت است به نظر می رسد افزایش میزان تحصیلات زنان تغییر اهمیت بخشهای اقتصادی و تغییر وضعیت فرهنگی و اجتماعی کشور در دوره بررسی نقش عمده ای را در تحولات مشارکت زنان در نیروی کار موجب شده است
)