2
دانشجوی دکتری جامعهشناسی نظری ـ فرهنگی دانشگاه تهران
چکیده
این مقاله حاصل مطالعهای است در باب ماهیت رویکرد غالب بر جامعه‌یشناسی در ایران، که طبق فرضیة آغازین آن، سنت پوزیتیویستی است. مقاله با بررسی تجربی مقالات جامعهشناختی نامه علوم اجتماعی، رسالههای کارشناسی ارشد جامعهشناسی و طرحهای انجام شده در موسسة تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران سعی دارد این فرض را آزمون کند. در پایان آنچه حاصل میشود بیانگر غلبه تحقیقات پیمایشی کمّی است که خود در چارچوب رویکرد پوزیتیویستی میگنجد. با اینحال به نظر میرسد مقتضیات و ملزومات روشهای کمّی نیز به طور شایسته رعایت نشده است. همچنین دریافتیم که جامعه‌یشناسی در ایران, به مرور زمان از مطالعات بیشتر بنیادی و کیفی به سوی مطالعات عمدتاً کاربردی و کمّی حرکت کرده است.
)