موضوع نوشتار حاضر، جایگاه نظریه تلفیقی پییر بوردیو در گستره علوم اجتماعی است. بدین منظور، ابتدا، فلسفة رابطهای به عنوان فلسفه پشتیبان این نظریه و پل رابط عینگرایی و ذهنگرایی طرح میگردد. سپس سابقه نظریه میدانهای اجتماعی در نظریه میدانهای فیزیکی و میدانهای روانی تعقیب میشود. پس از آن، نظریه عمل پییر بوردیو به عنوان مرکز ثقل جامعهشناسی رابطهگرایانه با توسل به مفاهیم نوبنیادی همچون منش و میدان تشریح میگردد. در این مرحله تلاش میشود ذات دیالکتیکی این مفاهیم و توقف وجودیشان نسبت به هم نشان داده شود. بدین ترتیب، توصیف مفاهیم منش و میدان معطوف به دریافت نظریه عمل به عنوان یک دستگاه نظری قدرتمند است، که توانایی تبیین عمل در عرصههای مختلف را دارد. مطالعات بوردیو و شاگردانش بارها این توانایی را نشان داده، ضمن آنکه با هضم انتقادات صاحبنظران علوم اجتماعی به توسعه هر چه بیشتر این برنامه تحقیقاتی جایگرین کمک نمودهاند.
)