با اینکه ازدواج در ایران مبتنی بر زودرسی و فراگیری در محدوه سنی بوده لیکن طی شش سرشماری و آمارگیری به طور کلی شاهد افت این دو خصیصه هستیم. به طوری که در سرشماری 1375 نزدیک به 50 درصد مردان در سنین قانونی هنوز ازدواج نکرده و 40 درصد زنان نیز زندگی زناشویی را آغاز نکرده بوده اند. سن متوسط ازدواج نیز همزمان با این تنزل ازدواج مردان و زنان رو به افزایش است‘ به طوری که بر متوسط سن ازدواج مردان و زنان پس از انقلاب اسلامی به ترتیب 2سال و 6/2 سال افزوده شده و در سرشماری 1375 این سن متوسط برای مردان 6/25 سال و برای زنان 4/22 سال محاسبه گردیده است. این ترقی سن متوسط ازدواج برای زنان می تواند تعداد موالید را کاهش دهد و از این طریق به سیاست جمعیتی دولت مبنی بر کنترل باروری مدد رساند. طی سرشماریها مسأله چند زنی بارز گرید اما در آخرین سرشماری تنزل سریع آن مشاهده شد. براساس داده های سرشماری چنین استنباط می شود که ترقی میزان سواد و تحصیلات بر بالا رفتن سن ازدواج مردان و زنان مؤثر است.
)